Η Μοναξιά του Δρομέα μεγάλων Αποστάσεων

Η  μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων-ΙΙ

(The Loneliness of the Long Distance Runner)
Ένα σχόλιο στη «δημοσιογραφία» και την «πραγματικότητα»
                                                                                  
        Ο Silitoe έγραψε το διήγημα το 1959. Το 1962 έγραψε το σενάριο στην ταινία του Ρίτσαρντσον. Στη Γαλλία ήταν η εποχή της Νouvelle Vague, στη Βρετανία του Free Cinema. Ο Tom Courtnay 25 χρονών.
  Η Β  κυριολεκτικά «με έστελνε» στον κινηματογράφο. Ήμουν «καλή» μαθήτρια και δεν ανησυχούσε καθόλου για το σχολείο, ανησυχούσε όπως έλεγε “για τα άλλα μαθήματα”. Έχοντας εξαναγκασθεί σε παραίτηση από τη δουλειά της στον εμφύλιο και έχοντας στερηθεί την άσκηση του μεγαλύτερου χαρίσματος που είχε -να διδάσκει- είχε αφιερώσει τη ζωή της σε εμάς. Με έστελνε σινεμά με μια σιωπηλή θεία και ζούσαμε σχεδόν πάντα έναν καυγά με τον ταμία γιατί μερικά έργα ήταν «ακατάλληλα». Έλεγε η Β, «αν δεν θέλεις να σε πνίξει το αίμα, βλέπε τις ακατάλληλες ταινίες».  Εννοούσε φυσικά τις πολιτικά «ακατάλληλες». Δεν καταλάβαινα καλά τι εννοούσε με το «αίμα», το κατάλαβα χρόνια αργότερα.
Αλλά το χαμόγελο όμως του long distance runner Τομ Κόρτνεϊ, το σιβυλλικό του χαμόγελο στην τελευταία εξαιρετική σκηνή, το κεφάλι του ριγμένο προς τα πίσω μέσα στην ομίχλη του αγγλικού πρωινού, τα γαλανά του μάτια φλογισμένα, έχοντας φθάσει ήδη στο τέρμα, έχοντας νικήσει να αφήνει τον δεύτερο δρομέα, τον «ευγενή αριστοκράτη» ξανθό James Fox να περάσει πρώτος ρισκάροντας τα πάντα, αλλά έχοντας διασώσει την αξιοπρέπεια την δική του και των συντρόφων του, δεν άργησα να το αποκρυπτογραφήσω.
Ποιοι είναι, όμως, οι long distance runners; Ποιοι δεν είναι; Τι δε τις, τι δ’ ου τις;
Δρομέας μεγάλων αποστάσεων ήταν ο «δημοσιογράφος» Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Δρομέας μεγάλων αποστάσεων ήταν ο Εμμανουήλ Ροΐδης. Δρομείς μεγάλων αποστάσεων ήταν οι συνάδελφοι που τόλμησαν να μιλήσουν για την υπόθεση Πολκ, για τον ίδιο τον Πολκ. Δρομείς μεγάλων αποστάσεων ήταν το επιτελείο της «Αυγής» που «ανίχνευσε» τη δολοφονία Λαμπράκη, της «Επιθεώρησης Τέχνης», των προδικτατορικών «Εποχών». Δρομείς μεγάλων αποστάσεων ήταν το επιτελείο του «Αντί», του «Πολίτη» των λίγων τευχών της «Σκούπας» και της παλιάς «Ελευθεροτυπίας». Δρομέας μεγάλων αποστάσεων ήταν ο Έντουαρντ Ρ. Μάροου που τόλμησε να τα βάλει ανοιχτά με το Μακάρθι.

Δρομείς μεγάλων αποστάσεων είναι  ελάχιστοι σύγχρονοί μας δημοσιογράφοι που ανιχνεύουν την αλήθεια και ανθίστανται σθεναρά στην ισοπέδωση και στο συστημικό lifestyle των δελτίων των οκτώ…