 |
| Vincent Van Cogh, The Starry Night |
...Και η Στέλλα, η εβραία φίλη της μητέρας της ήταν η καλύτερη δασκάλα που η μικρή χριστιανή
Τ. είχε ποτέ και δεν περνά ούτε μια μέρα που να μην την συλλογίζεται.
Της έμαθε τα πιο πολύτιμα: να μην την «τυφλώνουν οι πυγολαμπίδες». Να τραγουδάει το" με χίλια ονόματα μια χάρη". Να πέφτει στη φωτιά όταν ερωτεύεται. Να μη θέλει να μεγαλώσει ποτέ ο Πήτερ Παν. Να ξέρει ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες. Να πιστεύει στις «αλφαβήτους» που δεν τέλειωσαν ποτέ: να ξέρει δηλαδή ότι τα πιο σημαντικά, είναι αυτά που δεν ειπώθηκαν. Όχι ακόμη, αλλά ότι θα ειπωθούν κάποτε, μιαν έναστρη νύχτα...
