Την κοίταζε καθισμένη στον καναπέ και στη βεβαιότητά της.Αχ αυτή η νεανική σιγουριά.Όλα black and white.'Ηθελε να της μιλήσει για την περιπλάνησή της την ασυντρόφευτη και για το ζεστό αίμα που πάφλαζε στα χέρια της όταν βρήκε τη μητέρα της κομμάτια.Και ξαφνικά κατάλαβε. Μα πόσο-πόσο κουτή πρέπει να ήταν για να πιστέψει πως θα μετέδιδε η ίδια την ευαισθησία που κληρονόμησε.Τι να λέμε τώρα.Η εποχή του ατομισμού. Λες και κάποιος γελάει μαζί μας βλέποντας να επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη.Ο κύκλος της ζωής θα σου πει κάποιος.Κύκλος και πράσινα άλογα.Με τη λάμψη στα μάτια.Σαν την ταινία.Φέρτε μου έναν με τη λάμψη στα μάτια.Και ξαφνικά αισθάνθηκε μια απέραντη μοναξιά και της ήρθε να πάρει το αεροπλάνο και να πάει to the exotic lands. Έστω στο Μπουένος Άϊρες να χορεύει ταγκό στους δρόμους.Πάντα με τη λάμψη στα μάτια....
